Blog 12. Ode aan mijn vader!

gereedschcap
Vaderdag is net een paar weken geleden geweest en er komen dan altijd weer allerlei herinneringen naar boven! Daarom had ik ineens de behoefte om deze ode te schrijven.
IMG_1812

Altijd lastige dagen als je je vader moet missen. Net als met de feestdagen, verjaardagen en sterfdag!

Mijn vader is 2,5 jaar geleden overleden. Een man van weinig woorden, maar kon zo tussendoor even een droge opmerking maken. Hij was een emotionele man, een stille kracht en een echte doener. Niet lullen maar poetsen, was zijn lijfspreuk. Deze man met 2 rechterhanden was goud waard. Hij was als jonge jongen al op de grote vaart te vinden, maar door het stichten van een gezin zich om laten scholen tot timmerman. 

De vrijheid (tot op zekere hoogte natuurlijk), het bezig zijn, met de handen werken en het buiten zijn. Dat was echt zijn ding! Hij had technisch tekenaar kunnen worden, maar hij wilde liever niet tussen vier muren zitten. (Ook al zo herkenbaar) en creëerde liever iets in het echt en niet op papier.

Voor iemand die altijd bezig was kon hij zich helemaal ontspannen tijdens het vissen. Met z’n bootje de stilte in varen, vond ie het mooiste wat er was. Ik heb dat nooit echt  begrepen. Een hele dag wat naar een dobber staren….mmm, no fun for me! 

Bron: edborghoff.nl

Hij was ook een pietje precies (mmm…, van wie zou ik dat dus ook hebben;.)) alles moest gebeuren zoals hij het voor ogen had. Zijn collega’s werden dan soms ook gek van ‘m!
Dat perfectionistische in hem maakte hem niet een gemakkelijke collega om mee te werken. Maar ja, dat gold andersom dus ook.
Hij werkte dan ook het liefst alleen, dan had hij geen afleiding en geouwehoer om hem heen! En geen gettoblasters!! Dáár kon hij zich weer groen en geel aan ergeren, aan de met name jonge collega’s die ‘s ochtends als eerste de volumeknop op 10 zetten! Daar ging zijn rustige opstart!

Maar tjonge, wat mis ik die man. Hij heeft menig uurtje in ons huizen en die van mijn broer en zus om ‘geprutst’. Aangezien ik het perfectionistische gen van hem heb geërfd hadden we ook wel eens woorden, omdat ik het anders wilde dan hij. Maar hij deed dan uiteindelijk toch wat ik van ‘m vroeg omdat het ons hûs was zei hij dan en achteraf gaf hij me dan toch gelijk dat het zo ook wel kon en mooi was.

En nu moet ik het zelf doen, geen helpende handen, geen klankbord om over dingen te sparren. Ik weet dat hij trots op me was (en is) met wat ik allemaal doe.
Wat ik allemaal van die man toch stiekempjes aan heb geleerd, daar ben ik eeuwig dankbaar voor!
Hem altijd bezig te hebben gezien en hem later geholpen bij allerlei klussen, heb ik veel geleerd en pas ik weer toe in de dingen die ik nu voor de kiezen krijg. Ook zorgen dat je werkplek aan het einde van de dag is opgeruimd (ook wel zo handig met kleine handjes en voetjes in huis) en indien nodig gereedschap schoonmaken, zodat je de volgende dag gelijk kon starten.

Dus pa bedankt! Ook al was je niet altijd de meest makkelijke man, dat kunnen we voor een groot herleiden naar je jeugd, ik heb je nooit iets kwalijk genomen, want ik weet dat aan het einde van de dag je trots was, dat je het beste voor ons wilde en dat je van ons hield! 

Tjonge, er zijn weer flink wat tranen gevloeid met het schrijven van dit blog. Met waterige ogen had ik dit blog in 10 minuten geschreven. Soms stromen de woorden er ook zo uit! Had ik het blijkbaar toch even nodig om schrijvend mijn hart te luchten!

Ik hoop voor jullie dat je je vader nog in je leven hebt en dat je daar ook oprecht blij mee bent! En voor diegene die hun heit moeten missen, het leven zal nooit meer hetzelfde zijn, maar gelukkig heb ze een heel mooi en fijn plekje gekregen in ons hart en gedachten!

Liefs Thea 

Blog 13. Verschijnt volgende week vrijdag!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *