Blog 14. Gevoelsmens? Hoe zet je je emoties uit?
Ja, hoe doe je dat. Hoe schakel je je gevoel uit?!
Is daar een knopje of een behendigheidje voor? Zou soms wel eens handig zijn.
Waarom zou je dat willen: denk je misschien?
Nou omdat, zeggen de geleerden, je je werk beter kan doen als je je emoties af kunt sluiten.
En omdat in sommige situaties je emoties je beoordelingsvermogen vertroebelen.
Ik vind dat lastig als gevoelsmens, om mijn emoties uit te schakelen. Ik doe eigenlijk alles op gevoel en intuïtie.
Wat is een gevoelsmens?
Een aantal kenmerken zijn:
* Je kan snel ontroerd raken
* Voelt anderen snel aan en bent emphatisch en inlevend/invoelend: bent gevoelig voor sfeer, stemmingen van anderen
* Hebt moeite met kritiek ontvangen
* Houdt niet van ruzies/conflicten, harde woorden
Deze kenmerken klinken helemaal niet zo erg, toch?
Op je werk kunnen deze eigenschappen je natuurlijk ook van pas komen, maar vaak zitten ze je in de weg, omdat je de dingen vaak niet zakelijk kan benaderen maar de dingen persoonlijk benadert.
En daar zit ‘m dus de kneep.
Kritiek ontvangen
Als je leidinggevende of een collega of iemand in je directe omgeving vindt dat je het niet goed doet, dus kritiek uit aan jouw persoonlijk, dan is dat uitermate vervelend.
Sommigen kunnen het zien als opbouwende kritiek en gaan ermee aan de slag zonder dat ze er zelf van slag van raken.
Anderen (zoals ik dus) vinden het lastig om kritiek te krijgen en voelen het vaak als een persoonlijke aanval.
Heb jij daar ook last van?
Hoe ga jij daar dan mee om?
Ik heb echt moeten leren om dat zo snel mogelijk van me af te schudden en om die kritiek om te zetten in iets positiefs. Vind het wel uitermate lastig hoor, lukt me meer niet dan wel, maar ja meer doen dan m’n best kan ik niet.
Ik heb eigenlijk de neiging om in m’n schulp te kruipen en later bedenk ik wat ik eigenlijk allemaal had kunnen zeggen ten tijde van het gesprek. Herkenbaar? Misschien kun je het volgende toepassen.
Kom er later op terug!
Dat is misschien ook wel verstandig om eerst de kritiek te incasseren en vragen of je er later op terug mag komen, zodat je er even over na kunt denken.
Meestal reageren we gelijk vanuit onze emoties, wat heel begrijpelijk is, alleen je leidinggevende heeft daar vaak niet zoveel mee, omdat die juist vaak wel heel zakelijk kan zijn.
Soms zeg je dan ook dingen die je eigenlijk helemaal niet had willen zeggen en zak je nog verder het emotionele moeras in!
Eigenlijk net als met reageren op app-jes of mailtjes die je emotioneel raken. Probeer niet gelijk terug te antwoorden, maar laat het even een minuutje bezinken en reageer dan. Wedden dat je berichtje dan een heel andere tekst heeft dan als je ‘m gelijk had verstuurd?!
Als leidinggevende moet dat natuurlijk ook, anders kun je niet goed je afdeling of bedrijf runnen.
Heb dat zelf altijd heel moeilijk gevonden als ik een baas had die op de werkvloer heel ‘hard” kon zijn, maar waarvan anderen zeiden dat hij in z’n privé-leven heel erg aardig is.
Toen ik jonger was, kon ik me daar eigenijk geen voorstelling van maken.
Ik keek dan naar mezelf en ik was thuis en op het werk gewoon dezelfde persoon! What you see is what you get, nog steeds op mij van toepassing trouwens!
Waarom moet mijn baas op het werk dan zo’n ‘eikel’ zijn! Ik begreep dat toen niet. Nu ik ouder ben en wat meer ervaring heb op dit vlak, kijk ik daar toch enigszins anders tegenaan. Het is natuurlijk niet allemaal zo zwart wit. En je hebt wel een bedrijf te runnen, dan kunnen we niet altijd vriendjes zijn.
Go for it!
Heb zelf genoeg gesprekken meegemaakt op directie niveau en ik moet zeggen het wordt makkelijker.
Ook als je iets te zeggen of te melden hebt, hoe eng dit ook is, kom voor jezelf op ook al gieren de zenuwen door je lijf en krijg je rode vlekken in je nek (heb ik
) of een rode kop!
Het gaat er uiteindelijk om dat je je gedachten uitspreekt of je het er nu mee eens bent of niet. Mensen/collega’s waarderen het juist meer dat je je uitspreekt dan dat je nooit iets zegt, althans dat is mijn ervaring!
Mijn emotionele karakter zit mij bij bepaalde gesprekken, over met name mensen die heel dicht bij mij staan, me behoorlijk in de weg.
Ik probeer altijd fatsoenlijk en netjes te blijven, alleen als de gemoederen hoog oplopen en ik het gevoel krijg dat ik niet serieus wordt genomen of dat er niet goed geluisterd wordt, dan zitten de tranen vaak alweer hoog.
Op dat soort momenten baal ik dat ik niet wat zakelijker kan zijn en mijn emoties niet wat meer kan uitschakelen. Ik zeg uiteindelijk meestal wel wat ik in gedachten had, alleen is het wat lastiger praten en nadenken met een brok in je keel en tranen in je ogen.
Als het om mijn kinderen gaat, dan voel ik me net een leeuwin die haar jong moet beschermen.
Wees gerust, ik klauw en bijt niet!
Voorbeeld.
Vorige week hadden we (mijn man en ik) op school bijvoorbeeld zo’n gesprek over onze oudste zoon. Ik zal niet uitweiden over het hoe en wat, maar het was een behoorlijk pittig gesprek waar ik emotioneel als een vaatdoek weer uitkwamen.
Gelukkig kan mijn man heel goed een zakelijk en op feiten berustend gesprek voeren. Bij mij giert de adrenaline door m’n lijf en wordt het nadenken lastig als het gesprek voor mijn gevoel de verkeerde kant op gaat en vieren de emoties hoogtij. Hij heeft daar geen last van, lucky him!
Dankzij mijn man hebben we het gesprek positief voor onze zoon kunnen afronden, nadat ik even een emotionele uitbarsting heb gehad (baalde ik zo van, maar ja het was al weer gebeurd). Op dat soort momenten ben ik blij dat mijn man dat wel heel goed kan, zo zakelijk zijn. Wat dat betreft vullen we elkaar perfect aan!
Hoe ervaar jij dat? Kan jij ook zo zakelijk zijn of ben je net zoals ik, een emotionele ‘dweil” soms?
Ik leer in ieder geval nog elke dag!
Liefs, Thea
Dit vind je misschien ook leuk
Blog 5. Scandinavische woonstijl versus Landelijk Stoer wonen
Blog 2. Zit je hier op te wachten?
