Ik ben absoluut geen dichter of goede schrijfster, maar soms kun je de woorden die je voelt niet uitspreken en kun je je gevoel alleen op deze manier uitdrukken en komen de woorden er zo uit.
Bovenstaande woorden kwamen dan ook zo uit de pen rollen.
Heb enorm getwijfeld of ik dit hier wel wilde delen, het voelt toch wel heel persoonlijk ondanks dat ik niet op de details in ga.
Het zijn mijn gevoelens op (digitaal) papier. Maar toen dacht ik: het kan niet allen mij, maar eventueel ook een ander een vorm van troost bieden. Het gevoel hebben dat je niet alleen bent in- en met je verdriet.
Als ik met mijn woorden ook maar iets voor iemand kan betekenen, dan is het voor mij een teken dat het goed is geweest om het te delen.
En weet je? Het gevoel van gemis wordt nu, na 2 maanden, eigenlijk alleen maar sterker. Het besef dat je hem nooit meer zult zien begint nu pas echt goed door te dringen.
2 reacties
Ineke Kuiper
❤️
Marie-José
Wat mooi geschreven Thea, zo pakkend en treffend♥️