Blog 28. En dan heb je Corona. Say what?!
Een heel onwerkelijk en bizar gevoel bekruipt je als je, in mijn geval, te lezen krijgt dat je Coronatest positief is en dat je dus Corona hebt. Daar komt bij ongeloof, het niet snappen hoe dan en denk je nog: ze hebben vast een fout gemaakt. Maar helaas!
Tja, en dan begint de ellende…..
En dan bedoel ik niet qua gezondheid, want ik heb het geluk gehad dat ik maar milde klachten had. Ik had het gevoel dat ik een ‘gewoon’ griepje onder de leden had, daarom vond ik het ook zo onwerkelijk dat ik echt besmet was geraakt met het COVID-19 virus. Daarbij komt ook nog dat ik niemand kende die het virus ook had. Dus hoe kom ík er dan aan! Is bij mij dus niet te herleiden. En ook nog even gezegd hebbende dat mijn gezinsleden veel meer interactie hebben met andere mensen dan ik, dus zeg het maar. Hoe dan?
Zoals ik al zei dan begint de ellende.
Ik heb gelijk nadat ik de uitslag had gekregen mijn contacten van de dagen voor mijn eerste griepverschijnselen geappt, gemaild, gebeld en weer gereageerd op hun berichtjes.
Ook berichtjes naar scholen, sportclubjes etc. Daar ben ik meer dan een uur zoet mee geweest. En m’n hoofd liep ook compleet over en ik was natuurlijk al niet topfit.
Ook geplande afspraken van iedereen en mezelf afzeggen. Het houdt wat in allemaal.
Had geen eens meer tijd, en oké eerlijk gezegd ook geen zin meer, om te koken, dus de telefoon maar gepakt. Net zo makkelijk!
En tja, het bericht viel natuurlijk niet zo goed bij de rest van het gezin. Daar ook ongeloof. ‘Mem maakt een grapje,” was natuurlijk de eerste reactie toen mijn dochter van mij hoorde dat ik Corona heb en tegen haar vriendinnetje zei dat ze niet binnen mocht komen! (Ja mensen, dat was op afstand) Nee, was het maar een grapje! “Ja, echt waar,” was mijn reactie. Wederom ongelovige gezichten! “Sorry, ze mag echt niet binnenkomen en dat telt sowieso voor de komende 10 dagen.”
Het bericht dat ze de komende 10 dagen (of nog langer, oeps) in quarantaine moeten of zoals zij het zeggen huisarrest hebben, viel niet echt goed. “Ik ga echt niet…” je snapt het, waren niet blij met die 10 dagen minimale ‘huisarrest’.
De jongens baalden vooral omdat ze het voetballen anderhalve week moesten missen. Dat vonden ze echt zwaar. Helaas jongens, dit kan nu allemaal even niet. Nee, we moeten het die dagen met elkaar stellen, met mij op de achtergrond of lees: afstand! Hoe bizar is dat allemaal!
Dus zitten we allemaal thuis, zoals zovelen met ons.
Man moet thuiswerken, wat ie nog nooit heeft gedaan en waar moet ie zitten dan voor z’n online vergaderingen? Er is altijd zoveel reuring in huis, dus moet ieder maar een eigen plekje zoeken waar die rustig kan werken. Badkamer maar denk ik 😉
Voor onze oudste zoon ook erg sneu dat ie z’n eerste toetsweek moet missen en later alles moet inhalen tijdens de reguliere lessen vanwege dit! Dit mag niet online worden afgenomen, omdat ie in het examenjaar zit. Die baalde ook zo enorm!!
En ik voel me de grote schuldige, omdat het dus door mij komt dat zij niks kunnen en mogen. Sorry jongens, vind het echt zo ontzettend rot voor jullie! Kan er echt wel om janken! Het maakt me voor mezelf niet zoveel uit, maar voor hen vind ik het echt zo erg!
Zo zie je dus maar, dat als er één iemand in het gezin Corona krijgt er meerdere personen zijn die de ‘klos’ zijn ook al zijn ze zelf niet ziek en mag de ‘zieke’ eerder uit huis na 24 uur klachtvrij te zijn geweest dan de personen die niet ziek zijn. Snap je het nog?
Het houdt wat in allemaal. En de dagen erna waren er meer zieken in ons gezin. Vijf van de zes dus Corona! De ene zieker dan de andere. Wel koorts, geen koorts. Smaak en/of geur verlies, keelpijn, verkouden, spierpijn, hoofdpijn. Alles heeft hier wel de revue gepasseerd maar niet alles in één persoon gelukkig. Het is echt een raar virus.
Nu heb ik in onze slaapkamer tussen de bedrijven door dus ook maar een werkplek gecreëerd zodat iedereen een eigen plekje heeft. De aan de binnenkant gesloopte dakkapel heb ik eerst maar provisorisch bekleed zodat het niet zo kaal is. Volgend jaar komt pas de nieuwe!
Ik kan wel zeggen dat ruim 2 weken met z’n zessen in huis moeten zitten me 100% is meegevallen. Als je ervoor staat denk je: HELP! hoe overleven we dit met zoveel mensen in huis en er niet uit mogen, maar ik denk dat we juist meer naar elkaar toe zijn gegroeid, juist doordat we 24/7 voor 2 weken op elkaars lip zaten. Toch grappig om te merken dat we met z’n allen zo snel weer een ritme op hebben gepakt. Tuurlijk zijn er wel irritaties en kleine ruzies, maar dat heb je in een normale situatie ook.
Dit is hoe wij het hebben beleefd. In elke gezin gaat het anders. Ik kan me voorstellen dat de ervaring van zo’n quarantaineperiode voor een ander heel anders is/kan zijn. Het is echt wel heftig hoor allemaal.
Dit was even mijn relaas over een periode die toch wel heel raar was! En zal blij zijn als alles weer normaal is. Voor iedereen!
Liefs, Thea
Dit vind je misschien ook leuk
Blog 1. It’s a man’s world.
Blog 2. Zit je hier op te wachten?
