En tja, het bericht viel natuurlijk niet zo goed bij de rest van het gezin. Daar ook ongeloof. ‘Mem maakt een grapje,” was natuurlijk de eerste reactie toen mijn dochter van mij hoorde dat ik Corona heb en tegen haar vriendinnetje zei dat ze niet binnen mocht komen! (Ja mensen, dat was op afstand) Nee, was het maar een grapje! “Ja, echt waar,” was mijn reactie. Wederom ongelovige gezichten! “Sorry, ze mag echt niet binnenkomen en dat telt sowieso voor de komende 10 dagen.”
Het bericht dat ze de komende 10 dagen (of nog langer, oeps) in quarantaine moeten of zoals zij het zeggen huisarrest hebben, viel niet echt goed. “Ik ga echt niet…” je snapt het, waren niet blij met die 10 dagen minimale ‘huisarrest’.
De jongens baalden vooral omdat ze het voetballen anderhalve week moesten missen. Dat vonden ze echt zwaar. Helaas jongens, dit kan nu allemaal even niet. Nee, we moeten het die dagen met elkaar stellen, met mij op de achtergrond of lees: afstand! Hoe bizar is dat allemaal!