Blog 8. Werkende moeder versus thuisblijfmoeder. Het één beter dan het ander?

Vind het altijd wel een interessant fenomeen. Maar wat is voor mij nu precies een werkende moeder en wat is een thuisblijfmoeder? Wat zijn de verschillen en de overeenkomsten? En waarom krijg ik vaak het gevoel dat er twee ‘kampen’ zijn? Is het één beter dan het ander?

Er is over dit onderwerp al veel gezegd, geschreven en onderzoek naar gedaan, maar vind het interessant genoeg om er ook een stukje over te schrijven vanuit mijn perspectief!

Een
thuisblijfmoeder is voor mij iemand die geen betaalde baan buitenshuis heeft en die dus (bewust) thuis blijft bij de kinderen. Maar een thuisblijfmoeder werkt in principe ook, alleen krijgt ze er niet voor betaald.

Een werkende moeder heeft een betaalde baan. Thuis of buitenshuis. Een moeder die dus haar verzorgende rol niet fulltime op zich neemt. Dat is natuurlijk het grote verschil.

Gerelateerde afbeelding
OVEREENKOMSTEN
De overeenkomsten zijn denk ik ook niet zo moeilijk. In ga ervan uit dat elke moeder van haar kind houd, dat zij het beste wil voor haar kind(eren) en het gezin voorop stelt.

Maar waarom heb ik dan toch soms het gevoel dat of je nu thuisblijft of werkt dat we elkaar soms met een schuin oog aankijken en vinden dat we het zelf beter doen dan de ander.

HOE DAT BIJ MIJ ZIT?
Ik heb in beide situaties gezeten. Voor de geboorte van de kinderen werkte ik 4 dagen in de week. Na de geboorte van de oudste 2 ben ik twee dagen gaan werken, wat me toen prima beviel. Maar toen ons derde kindje was geboren had ik ouderschapsverlof en door verschillende factoren ben ik niet meer teruggegaan. Mijn man en ik stonden overigen beiden volledig achter deze beslissing.

Eerlijk gezegd heb ik er ook nooit spijt van gehad. Het geeft mijn man heel veel rust te weten dat ik thuis ben voor calamiteiten. Dus voor hem geen gebel van school dat er een ziek kind is, of gevallen is of wat dan ook! Dat was en is ons heel wat waard! 

Maar toch komt het soms voor, als ik bijvoorbeeld met een groep vrienden uit eten ben -waarvan iedereen een betaalde baan heeft en ze over hun werk praten- je je toch een buitenbeentje kan voelen. En heb je het gevoel dat je er niet echt bijhoort.
Maar over wie zegt dit iets, over hen of over mij?

Denk toch het laatste. Soms heb je dan het gevoel dat je niet echt meetelt, in maatschappelijk opzicht dan, dan kun je je dus wat minderwaardig voelen.
Maar ja, dat gevoel ligt toch echt bij mezelf.

Een vriendin zei laatst tegen mij, “je verdient dan wel geen geld, maar je bespaart wel geld”. Ja, en die kwam wel even binnen, want dat is natuurlijk ook zo! Had het zelf eigenlijk nooit zo bekeken.

En in mijn geval best veel geld!
*Alle klussen in en om het huis probeer ik zelf te doen, dus geen dure timmerman, schilder, schoonmaakster, tuinman e.d. nodig.

Afbeeldingsresultaat voor timmerman vroeger
*Ik knip de haren van mijn dierbaren, waarom? Gewoon omdat ik het leuk vind en het gelijk kan doen als ik denk dat het nodig is. En als meevaller dus ook kapperskosten uitspaar. Kost alleen geld als de tieners hier in huis het op de heupen krijgen dat ze naar de kapper willen omdat al hun vrienden dat doen! Pubers….
🙄

Gerelateerde afbeelding

Ben begonnen met knippen toen we ons 3e kindje kregen. Waar we toen woonden had ik eigenlijk geen oppas, dus iedereen moest mee en dat was meestal geen succes. Ik had niet zoveel zin meer in deze ‘uitjes’, dus ben toen zelf maar aan de slag gegaan en dat ging me best redelijk af en ja oefening baart kunst!💪 Ze hebben me in ieder geval nog niet ontslagen als thuiskapper!😉

*En dan heb je nog de meubels en woonaccessoires in huis en vooral in de tuin die ik zelf heb gemaakt of bij elkaar heb gescharreld. Dus weer veel bespaart. En dat vind ik ook nog eens super leuk om te doen. Win win situatie zou ik zeggen. Tja, en dan voel je dat je er toch toe doet. Vooral als mensen je schouderklopjes geven dat ze het zo knap vinden wat je allemaal doet! Toch gek is dat, hoe dat werkt in mijn brein. Maar ja, aard van ‘t beestje denk ik.

 

MENING
Tuurlijk heeft iedereen een mening over dit hele fenomeen.

Ik zal heel eerlijk zeggen dat ik (toen net 20 jaar) moeite heb gehad met een collega die na haar zwangerschapsverlof gelijk weer fulltime aan het werk ging. Daarvoor krijg je toch geen kind kun je dan denken. En toentertijd was ik daar ook een van en ik hàd zelf geeneens kinderen.
Nu ik zelf ouder ben en kinderen heb, kijk ik er  toch wat anders tegenaan, want het is niet allemaal zo zwart wit.
Ik heb mijn collega toentertijd gevraagd, “Waarom wil je fulltime werken”?  Eigenlijk kreeg een heel simpel antwoord, “omdat ik van werken houd en carrière wil maken en waarschijnlijk een minder leuke moeder zou zijn als ik thuisblijf.”  

SPIJT?
Maar ja, is het antwoord ook zo simpel? Krijg je later geen spijt dat je de doordeweekse dagen met je kind moet missen en daardoor waarschijnlijk veel eerste dingen moet missen. Tja, dat is een keuze. En welke keuze achteraf het beste was, zul je nooit te weten komen, want je kunt het niet overdoen.

Ja, het zou kunnen dat je misschien bij een tweede kindje er anders over gaat denken en je carrière toch op een lager pitje zet.
Of door omstandigheden noodgedwongen wat gas terug moet nemen. Dan weet je pas wat je ‘mist’, als je daarover al kan spreken.

Dan heb je ook nog de andere kant, de thuisblijfmoeder die bewust gekozen heeft om thuis bij haar kind(eren) te zijn en die door omstandigheden moet gaan werken, al dan niet parttime of fulltime. Die dan de zorg van de kinderen noodgedwongen gedeeltelijk of geheel over moet laten aan een ander.
Voor beiden een lastige situatie die veel aanpassingsvermogen kost.

GEEN DISCUSSIE
In mijn ogen is er ook geen discussie over wat ‘beter’ is. Ik denk dat elke gezinssituatie anders is en dat elk gezin zelf wel het beste weet wat voor hen werkt -hier ga ik uit van dat ze een vrije keuze hebben.

Want wat voor het ene gezin goed werkt, past bij een ander gezin misschien wel helemaal niet.

Dus laten we alsjeblieft iedereen in hun waarde laten wat ze ook doen en niet te snel oordelen over elkaars situatie. Er is geen goed of fout. Je moet er maar van uitgaan dat het grootste gedeelte van de moeders het beste wil voor haar kind(eren).

Alles hierboven beschreven, is natuurlijk vanuit mijn eigen perspectief geschreven. Heb jij een hele andere mening hierover of wil je hier iets over zeggen, laat hieronder dan een reactie achter!

 Liefs Thea

Blog 9. Huis verbouwen met kleine kinderen.

Wat zijn de do’s and don’ts als je een huis betrekt waar het één en ander nog moet gebeuren en je kleine kinderen hebt rondlopen/kruipen? Mijn ervaring is……

Blog 9. Verschijnt volgende week!

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *